Dag 14

Donderdag 14 april
‘s Morgens zijn ze op tijd de weg verder gaan volgen richting de grens met Senegal.
Ze hebben 40 km door zandpaden geploeterd bij 45 graden en zijn meerdere keren gevallen. Dit was een heel zwaar stuk, erg heet en je motor optillen in het zand is ook niet echt fijn. De motor van Henk is best zwaar en moet je echt met z’n tweeën optillen.

Bij de plaats Rosso moesten ze met een veerpont oversteken. Deze plek had niet hun voorkeur, maar ja, het was nu eenmaal niet anders. Fred: ‘ik denk dit haal ik zwemmend als het fout gaat’. Om op die boot te kunnen komen moesten ze eerst nog natte voeten halen.

Naarmate ze dichter bij de grens van Senegal kwamen werd de weg steeds smaller en werd het steeds drukker. Allemaal mensen die hun aandacht wilden en er werd aan alle kanten aan ze getrokken. Dan ben je blij dat je met 2 kerels bent. Zonnevizier naar beneden en tegen iedereen aanrijden en lopen. Beetje domineren dus.

Voor een grote (soort ijzeren) poort stond douane en ze mochten meteen door.
Maar toen begon het pas: er moest natuurlijk van alles geregeld worden en ze hadden alleen maar schreeuwende mensen om zich heen, iedereen wilde aan ze verdienen.
Ze zagen een man die in zo’n douane poortje stond en lieten hem alles regelen. Maar ja, als ze eenmaal je paspoort en gegevens hebben komt er ineens van alles bij. Enfin: uren! later en 50 euro armer konden ze dan toch eindelijk weer verder. Dit was echt een dag waar ze even van bij moesten komen.
Ze slapen even voorbij de plaats Saint-Louis op camping de Zebrabar.